maandag 30 juli 2012

Consuminderen en genieten

Geld besparen, bewust eten, consuminderen ... wordt er nog genoten in huize Vlindertjelief? Je zou het je kunnen afvragen. Maar laat ik je meteen maar even gerust stellen, wij hebben een heerlijk leventje. Al is alles natuurlijk perspectief.

Mijn perspectief is dat we dagelijks goed en gevarieerd voedsel op tafel hebben. Puur voedsel, zo min mogelijk bewerkt en met zo min mogelijk "troep" erin. De keuze voor biologisch is hier een tamelijk hard gegeven en producten met toegevoegde suikers, geur-, kleur- en smaakstoffen worden zoveel mogelijk vermeden. Ook komen er hier niet of nauwelijks producten met conserveer- of bestrijdingsmiddelen in. Om maar niet te spreken over antibiotica en groeihormonen. Tsja ... dat zijn dus een heleboel dingen die wij niet eten of drinken en dat behelst denk ik wel rond de 80% van de inhoud van de supermarktschappen.

En dat is nog niet het enige. Ik ben zelf niet zo'n fan van suiker en suikervervangers. De pieken en dalen die zij in mijn suikerspiegel geven (en wat dit met mijn humeur doet!) zijn niet zo prettig dus ook die mijd ik. En over witmeel (tarwebloem), gepasteuriseerde melk en magere of light producten heb ik het dan nog niet eens. Kortom ... conclusie is een heleboel niet.

Maar .... er is een heleboel ook wel. Gewoon allerlei lekkere pure gerechten, zonder pakjes en zakjes. En vooral een goede gezondheid, een slanke lijn en het weten dat ik mezelf goed voedsel gun. Volgens mijn definities zorg ik goed voor mezelf en dat is een groot goed. Alleen al dat weten vergroot mijn welzijn.

Er is ook een ander perspectief op onze keuzes. Met dat andere perspectief wordt ik ook met enige regelmaat geconfronteerd. Bijvoorbeeld als mijn kleine meisje, ze is nu bijna drie, water of thee van mij te drinken krijgt in plaats van gezoet sap. Of dat ik mijn kleine meid geen ontbijtkoek met glucose-fructosesiroop geef. En helemaal vervelend wordt het als blijkt dat kleine meid geen dora-koekjes, danoontjes, knijpflesjes fruit en al dat soort dingen eet of drinkt. Al die dingen worden hier gemeden en dat is zielig. Soms wordt dat ook letterlijk hardop gezegd. Ik verbaas me daar dan over. Ze zien een klein meisje dat aan het genieten is van haar glaasje water (ze vraagt er regelmatig zelf om en vindt het ook echt "lekkuh" ) maar het oordeel is "zielig" want het hoort nou eenmaal om je kindje te verwennen met wat lekkers en lekkers is zoet.

In huize vlindertjelief wordt er meer dan genoeg genoten. Ook met lekker en zoet eten. Alleen niet zo heel vaak. Niet dagelijks, ook niet wekelijks en ook niet perse maandelijks. Gewoon zo af en toe een lekkere traktatie. Gisteren was zo'n dag. Gisteren heb ik volgens recept van Suikerwijzer kokosmacronen gebakken. We zaten heerlijk in het zonnetje met zijn viertjes in onze tuin te genieten van het lekkere weer. Wij er een lekkere kop espresso bij, kleine meid een glaasje thee en ieder een lekkere nog warme zelfgemaakte kokosmacroon. Het was echt genieten en heerlijk van smaak.

En dat is realiseer ik me wel het mooie van eenvoudiger leven. Door je standaard terug te brengen. Door minder vaak uitspattingen te doen kies je bewuster en die bewuste keuze geeft al voldoening. Maar het moment dat je jezelf een uitspattinkje gunt dan geniet je daar dubbelop van.

Kortom .. bij huize vlindertjelief wordt nog steeds genoten ...

Openheid over je budget en oordeelsvorming

Het gaat weer eens over geld. In mijn 26 jaardoelen heb ik vermeld dat ik wil proberen me aan mijn maandbudget voor de dagelijkse uitgaven te gaan houden. We hebben een maandbudget van 1250 euro vastgesteld. Hiervan worden de weekboodschappen, cadeautjes, spullen voor persoonlijke verzorging, kleding en alles van betaald. Eigenlijk alles wat geen "vaste last" is.

Wij zijn met zijn vieren, twee volwassenen en twee kleine kinderen en in principe kunnen we daar goed van rondkomen. Toch is het voor ons wel een uitdaging. Er komt immers meer binnen en eerst ging alles wat er binnen kwam er ook uit. Voor ons is het dus vooral een mentaliteitsverandering.

Toen ik de lijst met doelen samenstelde, twijfelde ik of ik het bedrag moest noemen. Je geeft je tenslotte best bloot. Ik speur regelmatig op allerlei blogjes over consuminderen, er zijn er echter maar weinig die aangeven hoeveel er binnenkomt en/of hoeveel er uit gaat. En de paar blogjes die ik gezien heb waar wel werd aangegeven hoeveel leefgeld er gebudgetteerd werd, besteedden meestal ongeveer de helft minder.

Je leeft naar je geld, dat is een gezegde dat doorgaans wel opgaat denk ik. In het boek "je geld of je leven" komt dit principe ook naar voren, dat je consumptiebehoefte meegroeit met je inkomensgroei en dus ook mee daalt indien je inkomen daalt.

Door te budgetteren en af te spreken dat je ook echt niet meer opmaakt dan het budget stel je eigenlijk een nieuw "setpoint" om je consumptiebehoeften op af te stellen. En al het overige (als je dat hebt) gaat naar de spaarrekening waardoor je kapitaal toeneemt of je kan het gebruiken om schulden versneld af te lossen. Dat opnieuw vaststellen van ons "setpoint" is waar wij nu mee bezig zijn met het budget van 1250 euro per maand voor de dagelijkse uitgaven.

Het aflossen van de hypotheek is voor ons belangrijk omdat het de maandlasten op den duur verlaagd en omdat wij meer hypotheek hebben dan ons huis waard is. Wij vinden dat op zich niet zo'n erg probleem. We zijn toch van plan om hier te blijven wonen en het is een extra rem om niet te verhuizen. Dat is voor ons best goed want ik houd nogal van verandering.... en .... verhuizen, een huis opknappen en inrichten is beslist wel een project waar ik warm van word. Punt is echter dat ik nu al weet dat het me weinig zal brengen. Dat huis zal niet veel mooier of beter worden dan ons huis nu en we zullen er waarschijnlijk ook niet veel gelukkiger worden.

Maar toch... ondanks die rem die dus best goed is, hebben we besloten te gaan aflossen. Hup die schuld omlaag, de maandlasten omlaag en geen (of een positief) verschil tussen de waarde van het huis en de hypotheek. Vrijheid is tenslotte een groot goed en ik maak liever in vrijheid de keuze om niet mee te gaan in de verleiding voor een verhuizing of ander groot project dat de middelen niet heiligt.

Ik begon dit blogje over openheid en over mijn twijfels het bedrag van ons budget voor de dagelijkse uitgaven te noemen.  Die twijfel zit hem voor een groot deel in oordeelsvorming. Voor jezelf weten dat het een goed bedrag is (nu) voor ons gezin in onze omstandigheden en voor een ander om het te lezen zijn twee heel verschillende dingen. Zo ontving ik van de week een tweet van iemand die mij vertelde dat mijn maandbudget voor de dagelijkse uitgaven ongeveer even groot was als de totale inkomsten van haar gezin. Ik vond deze tweet best confronterend en spannend.

Niet zozeer vanuit mijzelf qua bedrag. Ik weet wel dat wij, vergeleken met anderen, best het nodige te besteden hebben. Al heb ik ook familie en vrienden waarbij vergeleken wij aan de lage kant zitten. Het ging me er meer om hoe dat overkomt op de ander. Wat doet dit met de ander? Hoe hard moet je wellicht werken om minder geld te verdienen en is het zuur om te lezen als iemand als ik zijn best moet doen om uit te komen met een budget dat even hoog is als jouw maandinkomen?

En (hier komt het spannende) wat doet dit met het oordeel van jou over mij? Ben ik er meer, minder of ander mens door?

Zo zie je maar, het taboe om niet over geld te praten komt wel ergens vandaan ... 

Hoe open ben jij over geld?

Overigens weet ik vrij zeker van dat degene die me de bewuste tweet stuurde het puur informatief bedoelde. Als constatering van een feit en niet zozeer als een bericht met een oordeel of lading. 

vrijdag 27 juli 2012

Nog even wachten met aflossen ...

Het is heerlijk weer en daar genieten we volop van. Onze twee ukkies gaan normaliter twee dagen per week naar een lieve gastouder bij ons in de buurt. Zij is echter drie weken op vakantie met haar gezin en dus hebben we drie weken lang geen oppas. Dat vinden we niet erg. We kunnen het opvangen met vrije dagen en thuiswerken en met dit weer is dat helemaal geen straf. Financieel is het ook erg prettig. De uren die niet worden afgenomen hoeven we namelijk ook niet te betalen. Ook onze schoonmaakster neemt drie weekjes vrij en ook dat spaart het nodige uit. Kortom een lekker ruim maandje en onze spaarrekening wordt goed gespekt.

 Dat de spaarrekening zo goed gespekt wordt is fijn, want een klein deel van onze hypotheek is aflossingsvrij. Wij hebben dat bedrag inmiddels bij elkaar gespaard. Punt is alleen dat als wij het aflossen we niet zoveel meer op onze spaarrekening hebben staan. Mijn man vindt het een te klein buffer en wil dat liever wat groter hebben. Maar ja, dan is dus de vraag, hoe groot wil je je buffer hebben? Ieder bedrag lijkt arbitrair te zijn. Vervolgens hebben we na het nodige piekerwerk bedacht dat we drie maanden moeten kunnen overbruggen zonder enige inkomsten. Oftewel drie keer het budget voor de maandelijkse vaste lasten en drie keer het budget voor de maandelijkse dagelijkse uitgaven. En dat houdt in dat we inderdaad nog even moeten sparen.

Ik vind dat hij groot gelijk heeft, dat het inderdaad noodzakelijk is om dat buffer aan te houden. Punt is alleen dat ik me zo had ingezet op aflossen en dat duurt nu dus iets langer. Aan de andere kant, sparen we de laatste tijd wel echt heel erg veel per maand, dus zo lang hoeft het ook weer niet te duren en dan hebben we het tenminste wel echt verstandig aangepakt.

dinsdag 24 juli 2012

Je echte uurloon ... een manier om te prioriteren ..

Dit blog van Bewuste Eenvoud inspireerde mij vorige week om mijn tijd minder aan fora te besteden. Het is nu enkele dagen later en ik merk dat ik inderdaad meer tijd voor andere dingen heb, al mis ik er ook de nodige gezelligheid en aanspraak door. Wel helpt het me met de nodige doelstellingen die ik voor mezelf had bepaald op gebied van huishouden, consuminderen en met meer aandacht (en dus minder afleiding) tijd door te brengen met mijn man en mijn twee lieve kleine schatjes.

Ik heb zowaar tijd gevonden om het huis een flinke schoonmaakbeurt te geven en ook heb ik eindelijk dan die washandjes van hydrofielluiers genaaid op de naaimachine. Ik heb behoorlijk wat hydrofieldoeken die we nergens meer voor gebruiken en een gebrek aan washandjes om na de verschillende maaltijden enzo het gezicht en de handen van kleine meid mee schoon te maken. Steeds een of meerdere billendoekje(s), wij maakten geen onderscheidt tussen snoetepoetsers en billendoekjes, is ook zo'n verspilling. Dus ja ... het scheelt beslist tijd en die tijd stelt me in staat andere dingen te doen die ik al een tijd wilde doen.

Een ander iets waar ik mee begonnen ben is het lezen van het boek "Je geld of je leven", (hier gratis te downloaden). Ook daartoe ben ik door het eerder genoemde blog geïnspireerd. Ik verwacht dat dit boek me meer nieuwe inzichten zal geven. 

Voor mij is het bijvoorbeeld een eyeopener op je echte uurloon te berekenen. Dat is je netto uurloon op maandbasis, gedeeld door het aantal uren dat je daadwerkelijk aan je werk besteedt (dus inclusief reizen, wachttijd op een station, tijd die je 's avonds nodig hebt om bij te komen van je werk) minus de kosten die je uitgeeft aan vervoer naar je werk, extra uitgaven voor je werk (representatieve kleding, kop koffie onderweg, luxe lunch in het bedrijfsrestaurant in plaats van je eigen boterhammetjes). Als je dit op elkaar deelt bemerk je dat je daadwerkelijke uurloon opeens een stuk lager ligt dan je tot nu toe van was uitgegaan en dat kan ook je kijk op wat je een terechte uitgave voor een product of dienst vindt beinvloeden. Als je weet dat jouw persoonlijke echte uurloon bijvoorbeeld 8 euro is volgens deze berekening (in plaats van 17.50 euro waar je van uitging bij de deling van het netto maandloon door het vastgelegde aantal maandelijkse contracturen) heb je er wellicht een andere kijk op om je schoonmaakster 10 euro per uur te geven. Voor iedereen is het natuurlijk verschillend waar je prioriteit aan wilt geven, maar deze gedachte van het echte uurloon kan je wel helpen om je prioriteiten beter op een rijtje te krijgen.

Zelf ben ik nog niet zo ver. Mijn netto uurloon en dat van mijn man hebben we nog niet berekend. Ik weet ook niet of we dat wel gaan doen. Wel heb ik gemerkt dat het werken met een realistisch budget voor de vaste lasten en een realistisch budget voor de dagelijkse uitgaven ons enorm helpt en geholpen heeft onze lasten en koopgedrag flink in te perken.

Ik denk wel dat we nog flinke stappen kunnen maken en onze lasten nog verder kunnen terugdringen zonder dat dit ons een gevoel van "vrekkigheid" of "beknotten" geeft. Ik ben benieuwd hoe ver dat is en waar voor ons de lat ligt. Ook ben ik benieuwd hoe de balans bij ons door zal slaan op enkele onderwerpen. We kunnen bijvoorbeeld veel besparen door onze boodschappen niet meer biologisch te doen, maar naar discounters en gewone supermarkten te gaan. Punt is echter dat ik me daar niet zo prettig bij voel. Ik merk bijvoorbeeld dat ik bij ieder bespoten stuk groente of fruit dat ik thuis nuttig het "afkomstig-van-ali-chemicaly-gevoel" heb en dat maakt dat de groente wellicht goedkoop is, maar dat ik er niet van kan genieten. Daar zit dus blijkbaar een voor mij belangrijke grens.

Ben benieuwd welke inzichten ik nog meer zal opdoen door ... Je geld of je leven .... of bij andere bloggers ... 




vrijdag 20 juli 2012

Bewust omgaan met je tijd ....

Ongeveer dagelijks schrijf ik mee op een forum over natuurlijk ouderschap. Er komen daar ontzettend boeiende mensen en onderwerpen voorbij en de sfeer is er doorgaans vriendelijk en zelfkritisch. Een prettige plek om tijd door te brengen, inspiratie op te doen en ook vriendschappen op te doen. Een warm bad. Toch kan het warme bad me even wat minder bekoren. Ik badder namelijk teveel en te langdurig. En overdaad schaad. Dit is een verspilling van mijn tijd die ik beter nuttiger kan besteden. Althans dat denk ik ....

Daarom bij wijze van experiment heb ik besloten om een volle maand niet meer mee te schrijven op dat forum. Ik ben onwijs benieuwd of ik het mis, of ik de mensen mis, of er bepaalde onderwerpen zijn die ik mis .... en vooral ... levert het me tijd op die ik dan ook nuttig besteedt ... of vliegt mijn tijd als vanzelf op andere wijze voorbij. Ik vind het een interessant experiment.

Inmiddels heb ik me gerealiseerd dat ik nog een aantal zaken ga verkopen, bijvoorbeeld een setje luiertjes. Die wil ik ook op dat forum aanbieden. Waarschijnlijk vind ik dat wel een goede reden om er toch een bericht te posten. Alleen wil ik mezelf wel echt dwingen dan geen andere topics te openen, etc. Gewoon doelmatig dus ... ! Benieuwd of dat lukt ...

Leuk en goed experiment. Weer een van die dingen waar ik me opeens bewust van wordt ...


Nb. Vandaag heeft het al geholpen. Heb marseillezeep gemaakt en het hele huis een snelle opruim- cq schoonmaakbeurt gegeven. Al ben ik nu natuurlijk fanatiek.

Wat zijn jouw tijdvreters???


donderdag 19 juli 2012

Jezelf conformeren ....

Peer presure, reclame, erbij willen horen… allemaal oorzaken om je te conformeren aan hoe je denkt dat je zou moeten zijn. Ben je eigenlijk wel ooit helemaal jezelf? En is het erg om niet jezelf te zijn. Op een forum waar ik regelmatig meeschrijf ontstond een discussie in hoeverre je je identiteit laat bepalen door wat daar de tendens is. Een hevige, soms pittig gevoerd, discussie was het gevolg. Het is een boeiend proces vind ik zelf. Je wordt altijd beinvloedt door je omgeving. Je bent niet een op zichzelf staand losstaand iets. Zoals er bij het gedrag en opgroeien van een kind de nature/nurture discussie is, zo is die op allerlei vlakken door te trekken. Vraag is alleen hoe bewust je je ervan bent en hoe sterk iets wel of niet bij je past.

Meegaan om het meegaan of om erbij te horen lijkt nogal krampachtig. Ik herinner me dat ik als klein meisje een keer naar een zomerkamp was en een vriendinnetje gaf commentaar op mijn kleding. Dit was niet het type kleding dat de rest droeg en daarom was het eigenlijk niet gepast. Ik was daar helemaal niet zo mee bezig en vroeg haar of het mooi was. Zij vond dat maar een onzinnige vraag. Het ging er niet om wat mooi was, het ging erom wat gepast was. En mijn kleding was niet gepast omdat de rest het niet droeg en daarom zou ik uit de groep kunnen vallen. Een wereld die tot op dat moment nog niet aan mij getoond was ging voor mij open. Ik realiseerde me opeens dat het er niet (alleen) om ging of mensen me aardig of grappig ofzo vonden, mijn uiterlijk en kledingkeuzes speelden ook een rol. En ook “poeh, blijkbaar is erbij horen belangrijk” en zo nog wat inzichten.

Ik ben enig kind en mede daardoor van jongstuit gewend geweest om zelf eigen plan te trekken. Ik kan het goed met mezelf vinden en heb een groot verantwoordelijkheidsbesef. Alleen zijn is voor mij niet iets moeilijks of zo. Ik ben dat van jongst af aan gewend. Alleen zijn hoeft dus zeker niet eenzaam te zijn. Vanuit dat solistische heb ik dus ook nooit zo, althans niet op die manier, de behoefte gevoeld om erbij te horen. Dus voor mij was dat ene gesprekje over kleding een hele openbaring. Ik heb weleens een jaartje in een klas gezeten waarin ik gepest werd, maar gelukkig nam dat geen heel erge vormen aan en gelukkig had het geen grote gevolgen voor mij. Ik kon me eroverheen zetten, kreeg in een latere klas wel aansluiting en had ook voor de rest voldoende aansluiting en eigenwaarde waardoor het denk ik niet beklijfde. Toch ken ik ook het gevoel van onzekerheid wel. Als kind was het zo vanzelfsprekend je eigen weg te volgen, in de pubertijd was dit een herontdekking. En mijn ervaring is dat dit in belangrijke nieuwe levensfases een nieuwe herontdekking kan zijn. Aan wie kan je jezelf spiegelen? Hoe wil je je leven leiden? Allemaal keuzes.

Als echtgenote en later als moeder heb ik mezelf ook herontdekt. Dat was een zoektocht. Voordat ik moeder werd realiseerde ik me dat niet dat ik er niet alleen een pleegkindje bij kreeg, maar dat ik ook een nieuwe persoon zou worden. Ja natuurlijk ben ik nog steeds ik, maar er vond wel een heroverweging van waarden plaats. En die heroverweging maakte dat ik andere keuzes en nuances legde en nu op bepaalde vlakken een andere weg ben gaan bewandelen.
Ik vind dat iets heel moois. Ik zie het als waardevolle groei en hoop dat ik in de loop van de jaren open blijf staan mezelf te herontdekken en daarmee open tet blijven staan voor andere mensen en andere ideeën en denkbeelden. Het verrijkt mij, het verrijkt mijn gezin en hopelijk ook anderen in mijn omgeving.

Deels is het overigens ook een terugkeren naar mijn ‘roots’. Niet zozeer vanuit afkomst maar meer vanuit vroegere idealen waar nu weer op teruggegrepen wordt. Blijkbaar had ik het niet zo verkeerd, paste sommige zaken al goed en had ik me in de loop van de jaren toch meer geconformeerd dan ik me eigenlijk gerealiseerd had.

Een heel tekenend voorbeeld is mijn neuspiercing. Die heb ik als puber laten plaatsen om een belangrijke keuze in mijn leven te markeren. Ik kreeg tegenstand van de mensen die destijds het meest belangrijk voor mij waren, omdat ze dat niet konden begrijpen. Ik heb toch doorgezet en dat was iets goed voor mij. Naar een paar jaar heb ik hem verwijderd omdat het niet representatief zou zijn en ik “carrière” wilde maken. Al die jaren niet gemist en op mijn 30e toch weer laten plaatsen. Die neuspiercing hoort bij mij. En weet je wat … die bloemetjesschoenen ook … Ik werk in een tamelijk conservatieve omgeving dus mijn collega’s moesten wel even wennen dat ik niet in pak aankwam maar in spijkerbroek, gympen en met neuspiercing. Inmiddels zijn ze eraan gewend en is het helemaal prima. Wanneer ik representatief moet zijn ben ik dat, maar het “confectiepak” waarin ik me moest hijsen om maar te conformeren trek ik niet meer aan. Het grappige is dat mensen me nu meer zijn gaan waarderen om mijn inhoudelijke inbreng en als meer authentiek zien. En weet je wat … ik denk dat ze gelijk hebben. Uiteindelijk wordt het gewaardeerd en is dat iets moois. Hopelijk inspireert het een ander om ook zo authentiek mogelijk te zijn.

Tegelijkertijd is dat ook direct mijn valkuil. Ik kan in belangrijke relaties niet meer faken. Ik wil of een echte kwalitatieve relatie met je, of niet. Maar alleen maar koetjes en kalfjes en gemis aan oprechte betrokkenheid en voorwaardelijkheid daar heb ik gewoon geen trek (meer) in. Ik kan het niet meer opbrengen om mezelf maar te conformeren omwille van een relatie. Althans niet als het mijn kernwaarden raakt. En dat is heel mooi want daardoor kan ik trouw aan mezelf zijn, maar ook heel moeilijk want bepaalde belangrijke relaties komen daardoor wel onder druk te staan. Ik realiseer me dat die relaties van beginne al niet goed waren … maar toch. Eenvoudig is dat niet.
 
In hoeverre conformeer jij je? Kun jij jezelf zijn en durf je dat ook? En wat voor invloed heeft dat op je relaties?

dinsdag 17 juli 2012

Inspirerend initiatief: niets kopen

Op een ander blog lees ik over niets kopen.  Ik ben er zelf (nog) niet aan toe om die stap ook te nemen en weet ook niet of ik dat wel wil, maar vind het wel een inspirerend initiatief. Het zet aan tot denken, tot bezinning. Waarom koop ik iets? Wat is het nut? Gebruik ik het over een jaar nog steeds? Wat heeft het gekost om dit te maken? En dan heb ik het niet zozeer over grondstoffen en arbeid alleen, maar ook over vervoer, vervuiling, wellicht zelfs kinderleed of dierenleed.

Hoewel ik de stap om niets te kopen dus nog niet maak, merk ik wel dat er hier heel wat bewuster met spullen en geld omgegaan wordt. Dat is in alle opzichten een verrijking en nu doel ik niet op mijn spaarsaldo.

Zoals je hebt kunnen lezen in mijn vorige bericht kan een overschot aan spullen (om specifiek te zijn een kinderkleertjesoverschot) tot heel wat gedoe leiden. Het kost ruimte in je huis, het kost ruimte in je hoofd, het kost tijd om netjes te houden, het kost tijd om die leuke kledingcombinatie uit te zoeken, etcetera. Het is verrijkend om te zorgen dat de aanwas aan spullen niet te groot wordt. Het is niet erg om spullen aan te schaffen, maar dan liever wel iets wat echt bewust is gekocht en waar ik echt blij mee ben en ik hopelijk ook nog eens een tijd lang echt gebruik.

Deze gedachtengang heb ik nu al een tijdje. Begin dit jaar heb ik bijvoorbeeld flink wat geld uitgegeven aan mooie le creuset pannen om in te koken. Veel duurzamer en gezonder dan de pannen met tevlonlaag die wij tot dan toe ieder half jaar versleten. Deze pannen worden iedere dag gebruikt en iedere dag weer denk ik "wauw wat een mooie en fijne pannen". Die zijn de investering dus echt waard.

Minder blij was mijn man die met snel en spoed een rugzak nodig had. Hij deed namelijk mee aan de Fietselfstedentocht en had een tasje nodig om zijn eten in te doen. Hij heeft voor een paar euro een tasje gekocht bij action. Datzelfde tasje kon hij de avond na het fietsen meteen weggooien want het was volledig uitgescheurd en versleten. Na 1 dagje gebruiken, zonder overmatig zware spullen of wat dan ook. Nu kostte het weinig, maar toch vind ik het wel zonde. Zonde van dat tasje en de aanschaf.

Ik probeer op allerlei manieren minder spullen te kopen. Een onderdeel is ook welke was- en schoonmaakmiddelen we gebruiken. Zo langzamerhand zijn de meeste restjes met schoonmaakmiddel en wasmiddel op en begint het eenvoudiger leven. Het zelfgemaakte wasmiddel met marseillezeep heb ik nu een tijdje in gebruik en bevalt erg goed. Het ontkalken van de kranen in de badkamer met schoonmaakazijn gaat ook heel goed. Er zat een fikse kalklaag op dus ik heb een oude doek in de schoonmaakazijn gedoopt en om de kalkaanslag gewikkeld en een paar uur laten weken. Alle kalk is weg. En daar heb ik dus al enkele uurtjes op zitten boenen met de dure antikalkmiddelen. (Al moet ik bekennen dat ik die middelen nooit in een oude doek eromheen gewikkeld heb, dus wellicht was het boenen wel gewoon geen slimme aanpak). En tot slot gebruiken we veel minder luierdoekjes sinds ik een stapeltje hydrofieldoekjes beneden heb gelegd en als snoetenpoetser gebruik (ja ... de horror ... ik heb het altijd al wel onzin gevonden om snoetenpoetsers en billendoekjes te kopen).

Er zijn beslist nog zaken waar we minder verspillend kunnen zijn. Een voorbeeld zijn de coffeecups van nespresso. Heerlijk vind ik die koffie. Heerlijk vind ik het om bij George zijn clubje te horen. Al is sinds een maand of twee trouwens het ouderwetse filterkoffieapparaat wel  weer in gebruik genomen en bevalt dat eigenlijk ook wel goed.  Soms is zo'n flinke pot met koffie zo makkelijk en lekker. Al bespeur ik inmiddels een lichte cafeïneverslaving. 

Om een lang verhaal kort te maken. Niets kopen! Een mooi initiatief. Ik hoop dat veel mensen meedoen en dat het veel mensen (net als mij) aanzet om weer wat bewuster te worden over het gebruik en verbruik van spullen.








Kleertjesoverschot ...

De afgelopen weken heeft onze zolder een transformatie ondergaan. Van een redelijk nette en overzichtelijke zolder, naar een zolder met meerdere grote stapels. Twee grote stapels nog te strijken was. Enkele wasmanden, gesorteerd op kleur en materiaal, vol met vieze was. Diverse stapeltjes met was die al gestreken en gevouwen was maar nog niet in de kast was gedaan. En dan ook nog eens diverse stapels met kinderkleding in verschillende maten die we hebben gekregen voor onze twee ukkies. Het was echt een grote bende en de weerzin om er iets aan te doen groeide, net zoals de onrust die het gaf groeide. Ik heb dan dat ik me steeds onrustiger voel en ook al zie ik de troep niet als ik ergens anders in huis ben, ik weet dat die bende er is en dat zit me dan niet lekker.

Gisteren was het de druppel en ben ik samen met mijn man orde gaan schapen in de chaos. We hebben ons meisje, weinig pedagogisch, op het logeerbed gezet met de iPad om filmpjes te kijken. We hebben wat was aan de kant geschoven en ons jongetje op een boxkleed gezet en zijn van start gegaan met opruimen. Eerst begonnen met alle gestreken en gevouwen spullen in de kasten te doen. Vervolgens de stapel met kinderkleertjes die nog gestreken moesten worden naar beneden verplaatst om te strijken. De waslijnen leeggehaald, direct de handdoeken naar de badkamer, de schone luiertjes in de luiermand, de keukendoeken opgevouwen en in het keukenkastje gedaan, etc, etc. Natuurlijk ook weer de nodige wasjes gedraaid en opgehangen en het overgrote deel van de kinderkleertjes gestreken en gevouwen. Vanavond het vervolg. Het ziet er nu alweer een stuk netter uit, maar we zijn er nog niet.

Mij zijn wel een paar dingen duidelijk geworden:
-          We hebben teveel kleding voor de kinderen. Oorzaak ik krijg echt absurd veel kleding. Ik moet daar selectiever in worden door direct uit te zoeken wat me leuk lijkt voor de kinderen en dan weer door te schuiven of terug te geven.
-          Wanneer we alles strijken en vouwen direct de was in de kasten doen. Diverse nette stapels gestreken was gewoon op zolder resulteren uiteindelijk in chaos.
-          De was die niet gestreken hoeft te worden direct vouwen en opruimen.
-          Iets vaker strijken.

Het is natuurlijk geweldig dat we zoveel kleertjes krijgen. Het is duurzaam. Het is handig. Het is mooie kleding en het is goed voor de portemonnee. Alleen de hoeveelheden die beginnen tegen te staan. En tsja hoe zeg je dat zonder ondankbaar over te komen? Het is zo ontzettend goed bedoeld. Ik vind dat wel echt een dilemma. Ik ben van plan om alle te kleine kinderkleertjes uit te zoeken en te sorteren. Alle te kleine meisjeskleding wil ik eerst verdelen in gekregen of gekocht. Hetgeen ik zelf gekocht heb wil ik verkopen. Hetgeen ik gekregen heb, ga ik denk ik maar overleggen met de gever wat ik ermee zal doen. De neutrale en/of jongenskleding bewaar ik want die kan ons jongetje nog aan. En de dozen met te grote kleding ga ik sorteren op wat ik denk dat we echt gaan gebruiken en de rest moet ik dan ook over praten met de gever. Zie nu al tegen dat gesprek op. Heb een goede relatie met die persoon en ik weet dat het ontzettend goed bedoeld is. Tegelijkertijd geeft ze ook wel aan dat het haar zo goed uitkomt “het ruimt zo lekker op!” zoals ze zelf zegt. Maar mijn huis loopt vol….

Het voelt wel goed om er nu mee aan de slag te gaan en ook door te zetten en de rest te gaan sorteren, te verkopen. Het gesprek zelf lijkt me niet prettig, maar de duidelijkheid straks wel. Kortom, goede actie dus. Als iemand nog tips heeft hoe dat gesprek slim in te steken??

En zo wordt mijn huis weer een stukje leger. Heerlijk. Op deze manier niet 10 dingen per week. Maar hopelijk stapels kleertjes per week. Geen stapels met plastic bakken vol met kleertjes meer ….

Heb jij ook dat “troep” je energie opvreet?

vrijdag 13 juli 2012

Een maandbudget ...

Sinds we aan het budgetteren zijn geslagen, is ons spaarsaldo en inzicht in de financiën flink gegroeid. Beiden zijn prettig. We weten nu precies wat onze vaste lasten zijn en hebben daar een vaste lastenrekening voor geopend. En we hebben een rekening die we gebruiken voor de dagelijkse uitgaven. Voor die dagelijkse uitgaven hebben we, dacht ik, een redelijk ruim budget gesteld.

De eerste maand ging het goed. Netjes binnen budget gebleven. De tweede maand kwamen we rond de 80 euro tekort. En nu de derde maand is het ook even passen en meten. Maarja we hebben ook wel weer wat luxe dingen gedaan deze maand. We zijn een avondje naar de sauna geweest met zijn tweetjes en hebben daar ook gegeten. We zijn een keertje met zijn vijfjes wezen pannenkoeken eten. We hebben meerdere verjaardagscadeautjes gekocht. Kortom, er zijn wel redenen aan te wijzen waardoor het wat krapper is.

Het is tot nu toe nog niet vervelend. Ik ervaar het als een uitdaging. Vandaag heb ik de boodschappenlijst en het menu voor volgende week samengesteld en goed rekening gehouden met het budget. Dit keer wat minder gerechten met vlees of met vlees dat al in de vriezer zit. Wij eten namelijk altijd biologisch vlees en dat is niet goedkoop. Een keertje lekker makkelijk macaroni met saus. De volkoren macaroni hebben we nog. En saus hebben we altijd een flinke vriesvoorraad van. En voor de rest lekkere seizoensgroenten en fruit en geen gekke dingen kopen.

En ja hoor, met resultaat. De weekboodschappen gekocht voor 65 euro en dat terwijl wij regelmatig meer dan het dubbele kwijt zijn. Of eigenlijk ... ik moet eerlijk zijn. Zitten we altijd rond de 130 euro per week.

 Nu verwacht ik wel in de loop van de week nog een keertje fruit te moeten kopen, maar verder niet echt veel. Kortom .... soms is het goed om nog net even wat bewuster keuzes te maken en lever je niet eens in op je principes. Voor mij beslist een les want ik was de laatste jaren niet meer zo bewust qua geld.



zondag 1 juli 2012

Weekmenu

Deze week weer allerlei lekkere maaltijden gepland:

  •  Panzanella Een heerlijke maaltijdsalade met brood. Ik doe er altijd "gewoon" grofvolkoren bruinbrood door dat ik eventjes onder de ovengril doe om lekker knapperig te worden. In plaats van twee augurken mik ik er meestal een hele pot met augurkjes door. Jummie!
  • Pasta met garnalen en preisaus Lekkere pasta, net even anders. In plaats van slagroom gebruik ik haverroom. Dat geeft net wat meer 'bite'
  • Turks eigerecht Lekker makkelijk, heerlijk van smaak door de knoflookworst. 
  • Bloemkoolcurry met kidneybonen en rijst Mijn man is niet zo van het vegetarische. Het liefst heeft hij toch wel een lapje goed vlees bij het eten. Dit vegetarische gerecht is echter 1 van zijn lievelingsgerechten. 
  • Curry met gemengde groenten, aardappelen en ei Op deze manier krijg je je groenten wel binnen. Ook een klasieker bij ons in de keuken!
  • Geroerbakt vlees met paksoy en mie Erg lekker door de gembersiroop en het gesnipperde rode pepertje.