Sinterklaas ...

De goedheiligman is in het land. Dat brengt natuurlijk een boel gezelligheid met zich mee. Ook wij zijn in de ban van het feest. Vooral onze kleine meid vindt het helemaal geweldig. De pieten zijn het helemaal, Sinterklaas heeft ze wat minder mee, da's toch maar een gekke oude man met zo'n baard. Ze is er ook van overtuigd dat de pieten haar de "dootjes" geven (waarbij dootjes een equivalent is voor cadeaus) en is dol op de 'nooties" (jawel de pepernoten).

Ze hebben al een keertje de schoen mogen zetten. Ik vond het prachtig om samen met de kindjes 'sinterklaas kapoentje ... " te zingen en te zien dat bij kleine meid opeens het kwartje viel "aha dat bedoelen ze met "gooi wat in mijn schoentje" (overigens wordt dat ook weer gezongen als "schoentieee"). En nog mooier is dat ze het de volgende ochtend glad vergeten waren en het cadeautje en het lekkers er uren in heeft gelegen tot ze het dan eindelijk door hadden. Hilarisch! Ook heel fijn is dat het vooral niet om alle cadeaus gaat. Het is de sfeer waar het om draait en dat is genieten.

Aankomende woensdag vieren we het met een oom en tante van me die voor de kinderen eigenlijk gewoon een soort van opa en oma zijn. Heel leuk want mijn oom en tante hebben dezelfde zienswijze als wij. Een warm en gezellig samenzijn, paar cadeautjes met gedichtjes van persoonlijke aard, maar vooral warmte, gezelligheid, lekker eten, etc. Helemaal goed dus!

Gisterenavond de stad in geweest om cadeautjes te kopen voor mijn oom. Ik had zijn lootje getrokken. Ik kom bijna nooit in een winkelcentrum en het was voor mij dus echt een belevenis van "o ja zo was dat". Ik werd tamelijk overvallen door de overdaad, de drukte, de drang tot kopen, de onrust, de hoeveelheid troep die er te koop is. Ik was ook nog even op zoek naar stofdoeken. Mijn oom had die ook nog op zijn lijstje staan (gelukkig ook nog andere leukere dingen, maar ik vond het wel een goede hekkensluiter). Nergens kon ik van die ouderwetse grote stofdoeken vinden. Overal van die microvezel dingen enzo, maar nergens van die ouderwetse. Dat vind ik dan weer zo jammer. Dat moet ik dus nog ergens ziens te vinden.

Nog een paar daagjes en dan is het zo ver!!!

Hoe vier jij Sinterklaas?

  

Een kastje per dag ...

Je kent vast het principe van een kastje per dag wel. Iedere dag 1 kastje of plankje of laatje opruimen en zo raakt je huis steeds meer op orde. Een erg leuk initiatief, vind ik. Hier worden niet op dagbasis kastjes opgeruimd, maar toevallig heb ik dit weekend wel tijd besteed om een specifiek kastje weer eens helemaal op te ruimen en dat voelde heerlijk. Dit keer was dat het apothekerskastje waar wij vooral kruiden in bewaren.

Wij koken zonder pakjes en zakjes en ik maak al jaren een weekmenu. We beschikken dus over nogal een arsenaal aan recepten en veelgebruikte kruiden. Naast verse kruiden gebruiken we ook nogal wat gedroogde kruiden. Die kruiden kopen wij in zakjes en die zakjes gieten we weer over in handige potjes die je bij het Zweedse warenhuis kan kopen.

Sommige potjes waren inmiddels leeg, terwijl we de desbetreffende kruiden in een zakje, al aangebroken maar weer dichtgeplakt, hadden zitten. Op enkele potjes was geen sticker geplakt waardoor het lastiger te achterhalen was wat voor kruiden erin zaten. Er zaten een paar aangebroken doosjes met biologische bouillonblokjes (je weet wel die zonder E621 en andere meuk) in en zo nog wel meer dingen zoals een zakje met Himalayazout, een zakje met vanillestokjes (die heb ik direct gebruikt om vanille-extract mee te maken), een doosje met klontjes rietsuiker (voor de visite die suiker gebruiken en voor de enkele recepten waar nog suiker in gaat) en van al dat meer.

Dat hebben we allemaal weer netjes georganiseerd. Alle kruiden netjes in potjes gedaan. De bouillonblokjes, het zout en de suiker in lege glazen potjes gedaan (wij bewaren regelmatig de glazen potten van de notenpasta voor dit soort bestemmingen). Het kastje netjes schoongemaakt, alles er netjes ingezet. En klaar is Kees, alles weer helemaal netjes. Wat een weelde! Helemaal lekker!

Joh ... zou ik ooit een echte huisvrouw worden? En weet je, op een bepaalde manier is dat wel zo. Onze levensstijl verandert stilletjes aan steeds meer. Het voelt inmiddels heel normaal om gewoon niet meer met pakjes en zakjes te koken, het voelt heel normaal om zelf wasmiddel te maken, het voelt heel normaal om kleertjes zo bewust mogelijk (liefst 2e hands en anders biologisch/fairtrade) te kopen, het voelt heel normaal en leuk om zelf brood te gaan bakken, het voelt ook geweldig en leuk om me te oriënteren op zelf vlees malen. Het voelt steeds fijner en logischer om tijd te besteden, die we voorheen juist probeerden te besparen.

Het lijkt rijkdom om voorgesneden groente te kopen en daar een maaltijd mee in elkaar te flansen, maar eigenlijk is het gemak en geeft het een gebrek aan voldoening. Het is zo makkelijk om een pak wasmiddel (in de aanbieding) te kopen en daarmee de was te doen, maar eigenlijk kost het maken maar amper tijd (als het een uur is op jaarbasis dan is het veel) en zo geldt dat voor veel van deze dingen. De muffins die ik zelf maak, smaken me zo veel beter dan als ik ze zou kopen bij een supermarkt of bakkerij. Er zit liefde in, voldoening in, het voelt goed. Langzaam aan is er steeds meer aandacht in wat we doen en die aandacht voelt goed. En zo zit dat denk ik ook met dat suffe kastje. Want het is natuurlijk leuk dat het er netjes uit ziet, maar dat is niet de essentie waar het om gaat. De essentie is waar het voor staat ... en dat voelt goed!

Waar besteed jij je aandacht aan?

Weet wat je eet ...

Weet wat je eet. Want weet wat je eet en voel je goed en zie er goed uit. Dat is althans mijn conclusie. Vorige week wist ik niet altijd wat ik at, althans niet exact wat ik at. We aten ergens pannenkoeken en volgens mij zat er in ieder geval een boel zoet door het beslag en weet ik al niet wat meer. De dag daarop ...PUKKELS ... eentje naast mijn neus, eentje op mijn borst en eentje in mijn nek. In geen jaren meer pukkels gehad, een keertje eten van mindere kwaliteit eten en ja hoor ... daar waren staarden ze me aan. Gelukkig inmiddels alweer weggetrokken, gelukkig niet al te groot ... maar zo kom ik er dus blijkbaar aan. Iets in het eten, waar ik niet goed op reageer. Dus .. eet goed, voel je goed, zie er goed uit ... :-)

Onder dit motto ook een receptje om zelf vanille-extract te maken. Men neme een schoon flesje. Ik heb daarvoor een klein flesje gebruikt waar vroeger koffiemelk in zat. Deze giet je vol met wodka en daarbij stop je twee vanillebonen. Deze kerf je in zodat de vanille makkelijk loskomt. Het flesje zet je donker weg. Met een aantal weken heb je heerlijk vanille-extract om door je zelfgemaakte muffins te doen.

Dit vraagt natuurlijk ook om een recept voor Goddelijke Muffins.

120 gr volkoren speltmeel;
2 tl wijnsteenbakpoeder;
1 tl kaneelpoeder;
30 gr kokosmeel;
2 rijpe bananen (geprakt met een vork);
30 gr roomboter (bij voorkeur grasboter);
60 gr honing;
1 tl vanille-extract;
optioneel: 30 gr ongebrande amandelen in schil (in stukjes gehakt);
optioneel: 2 blokjes pure chocolade (85% of meer).

• Verwarm de oven voor op 190 graden. 
• Roer het meel, het bakpoeder en de kaneel door elkaar in een mengkom.
• Verwarm op laag voor in een pannetje de roomboter en honing. Niet laten aanbranden, heel zachtjes verwarmen. Voeg het vanille extract toe.
• Roer het bananenhoningmengsel door het meel in de kom en zorg dat alle meel goed is opgenomen en er geen droge klontjes zijn. Je kan het eenvoudig zelf roeren met een garde of lepel.
• Voeg eventueel de gehakte amandelen en/of chocoladestukken toe.
• Vul muffinvormpjes (of cakevormpjes) met het beslag.
• Plaats de vormpjes met deeg in het midden van de oven en bak in ongeveer 25 minuten goudbruin.

De muffins zijn goed in te vriezen. Wil je ze later eten. Haal ze uit de vriezer en warm 1 minuutje op het hoogste vermogen van de magnetron op.

Bovenstaande is echt een superlekkere en eenvoudig te maken traktatie! Zo wordt koken en bakken leuk! Het volgende dat op mijn lijstje staat is zelf gembersiroop maken. Ik laat nog wel een keertje weten hoe het bevallen is.

Eetsmakelijk! 

Ik en mijn vriend Ken

Zijn we vrienden voor het leven? Soulmates? Blijft hij altijd bij me? Blijf ik hem altijd trouw? Wat een twijfels ... Afijn dat mag ook wel. Ik fantaseer al jaren over Ken. Kwijlend kijk ik naar foto's van Ken, fantaseer ik erop los, denk ik aan allerlei lekkernijen, zie ik nog meer mogelijkheden. Het werd een ware obsessie. Met vriendinnen had ik het erover dat Ken vast beter was dan tarzan, al kan ik daar niet over oordelen, want die laatste was nooit de mijne.

Manlief was het gefantaseer inmiddels goed zat en besloot mij Ken cadeau te doen alvast voor mijn verjaardag en zo werd mijn jarenlange wens en obsessie waarheid en ben ik de trotse eigenaar van Ken en staat hij nu trots te pronken bij ons op het aanrecht.

Wat een mogelijkheden en een toekomst ligt er voor ons in het verschiet: taarten bakken, brood bakken, zelf gehakt maken (of nog beter, amandelspijs!!!) met de vleesmolen, lekkere smooties maken, etc, etc. Wat een feest, wat een parade.

En daar staat ie dan te blinken op het aanrecht en ben ik internet aan het afspeuren naar recepten om zelf worst te gaan maken. Ik vind allerlei recepten met hoeveelheden op U tegen te zeggen: goed voor 6 meter (!!!) worst.

Het is een hele aanwinst wat betreft het meer zelfvoorzienend worden in voeding. Ben er zo onwijs blij mee. Want al die dingen die ik hier boven schrijf vind ik wel zo waanzinnig leuk om te doen!!!

Consuminderen? Neen bepaald niet. Maar ehm .... mooi is ie wel he!!! Wat een feest!!!!