Ik en mijn vriend Ken

Zijn we vrienden voor het leven? Soulmates? Blijft hij altijd bij me? Blijf ik hem altijd trouw? Wat een twijfels ... Afijn dat mag ook wel. Ik fantaseer al jaren over Ken. Kwijlend kijk ik naar foto's van Ken, fantaseer ik erop los, denk ik aan allerlei lekkernijen, zie ik nog meer mogelijkheden. Het werd een ware obsessie. Met vriendinnen had ik het erover dat Ken vast beter was dan tarzan, al kan ik daar niet over oordelen, want die laatste was nooit de mijne.

Manlief was het gefantaseer inmiddels goed zat en besloot mij Ken cadeau te doen alvast voor mijn verjaardag en zo werd mijn jarenlange wens en obsessie waarheid en ben ik de trotse eigenaar van Ken en staat hij nu trots te pronken bij ons op het aanrecht.

Wat een mogelijkheden en een toekomst ligt er voor ons in het verschiet: taarten bakken, brood bakken, zelf gehakt maken (of nog beter, amandelspijs!!!) met de vleesmolen, lekkere smooties maken, etc, etc. Wat een feest, wat een parade.

En daar staat ie dan te blinken op het aanrecht en ben ik internet aan het afspeuren naar recepten om zelf worst te gaan maken. Ik vind allerlei recepten met hoeveelheden op U tegen te zeggen: goed voor 6 meter (!!!) worst.

Het is een hele aanwinst wat betreft het meer zelfvoorzienend worden in voeding. Ben er zo onwijs blij mee. Want al die dingen die ik hier boven schrijf vind ik wel zo waanzinnig leuk om te doen!!!

Consuminderen? Neen bepaald niet. Maar ehm .... mooi is ie wel he!!! Wat een feest!!!!