Kernafval ...

Tsja, daar zit je niets vermoedend op de bank. Een lange werkdag achter de rug, net het eten achter de kiezen, kleine meid ligt op bed, in de pyjama. Ding, dong! De deurbel. Mijn man en ik kijken elkaar aan, we verwachten geen bezoek, zijn moe, en hebben ook echt geen zin in bezoek. Ik loop naar de deur en het blijkt een uitermate vriendelijke jongen van Greenpeace te zijn. En hij vertelde me iets waar ik absoluut nog niet van op de hoogte was. De grond in de nabijheid van onze gemeente is geschikt voor opslag van kernafval. En onze gemeente heeft zich daar niet (!!) tegen uitgesproken.

Ja je leest het goed, kernafval. En nee, het is nog niet zo ver. Hopelijk komt het ook niet zo ver. Uiteraard zullen er, als het al zo ver komt, veiligheidsmaatregelen genomen worden, etcetera, bladiebla. Ik weet niet eens zo heel goed of ik nu wel of niet een voorstander van kernenergie ben. Daar heb ik me nog nooit goed genoeg in verdiept. Maar ik weet wet dat het niet goed voelt, om kernafval in mijn directe leefomgeving op te slaan. Ik lees via een ander blog over een wormenbak, ben aan het nadenken over gezond composteren, evenwicht met natuur. En dan zoiets! Dat is dus niet met elkaar te rijmen voor mij!

Via de website Win een Megaton! kan je controleren of jouw gemeente ook geschikt is voor de opslag van kernafval en kan je een e-mail sturen naar de wethouder om hem of haar erop aan te spreken dat dit niet is wat je wilt.

Yuk!