Schoolkeuze ...

Hoofdpijn, hoofdbrekens, twijfels, buikkrampen en van al dat meer krijg ik bij het onderwerp: schoolkeuze. De reden waarom is natuurlijk volkomen duidelijk. Gaat kleine meid (en straks grote vent) het fijn hebben op school? Ik wil natuurlijk de wereld voor ze, het beste voor ze, al weet ik dat ze ook zelf moeten vallen en zelf moeten opstaan. Ook dat is goed voor ze. Sterker nog, daar leren ze veelal het meeste van. Ze zullen veel van hun tijd moeten doorbrengen op school, de school neemt daardoor ook een deel van de opvoedende rol van ons over, dan kun je maar beter proberen te zorgen dat het een veilige, prettige en inspirerende omgeving is. En als ze er dan nog het nodige leren is dat heel mooi meegenomen.

Tsja, daar vraag je dan al wat. Zeker vanuit de principes en beelden die ik heb bij hoe kinderen/mensen zijn en hoe die het beste kunnen leren. Ik zeg het maar eerlijk: ik geloof niet in opvoeden en ook niet in conditioneren en aan straffen, belonen en consequent zijn hecht ik ook al geen waarde. Tsja ... waaraan dan wel, zullen mensen die dit lezen en mij niet kennen, denken en dat is dus precies wat ik ook aan zo'n school moet zien wijs te maken. Of nee ... ik schrijf dit verkeerd. Het is utopie om een school te vragen de eigen visie overboord te zetten om de onze te volgen voor onze kinderen, we moeten dus een school vinden die aansluit op de onze. Of althans zoveel mogelijk. En tsja ... daar begint de zoektocht.

Allereerst vind ik het belangrijk dat de kinderen zich prettig en veilig voelen op school en in hun contacten met docenten, klasgenoten, hulpkrachten en wie dan ook meer. Ze moeten zichzelf kunnen zijn, ze moeten "mogen" fouten te maken (daar leer je immers van) en ook mogen experimenteren met gedrag. Ik vind het belangrijk dat de integriteit van de kinderen, hoe jong ze ook zijn, gerespecteerd wordt en dat er geluisterd en gekeken wordt naar de behoeften die er zijn. Is er eens gedrag dat niet door de beugel kan dat wil ik niet dat er alleen naar het gedrag gekeken wordt en alleen maatregelen op gedrag worden genomen, ik wil dat er gekeken en gezocht wordt naar oorzaken en dat de kinderen actief betrokken worden en geactiveerd en gestimuleerd worden om zelf mee te denken en verantwoordelijkheid te nemen hun gedrag te veranderen. En stel nou dat de oorzaak van bepaald, ongewenst gedrag, ligt in de school, docent of ander kind dan wil ik dat er ook daarin wordt meegedacht en aangespoord wordt tot verantwoordelijkheid om aan de oorzaak te werken. Uiteraard begrijp ik dat je veel meer kan vragen van een kind van 12 als van een kind van 4, het moet uiteraard wel leeftijdsadequaat worden toegepast.

Vervolgens vind ik het belangrijk dat kinderen zelf leren op het moment dat hen past. Kleine meid heeft nu interesse in zindelijk worden. Een sticker vind ze best leuk, maar in praktijk zet het niet aan tot ander gedrag. Ze moet er gewoon aan toe zijn om zindelijk te worden. Net zoals ze eraan toe moest zijn om op haar rug te draaien, te tijgeren, te kruipen en te lopen. Dat betekent niet dat we belangstelling niet hoeven aan te wakkeren, dat we niet hoeven te enthousiasmeren. Maar pushen en omkopen liggen wel om de hoek. Ik zoek een school die de intrinsieke behoefte tot ontwikkelen aanspreekt en niet een school die trucjes toepast, een wortel voorschotelt, een (niet fysieke) schop uitdeelt om de kinderen aan te zetten tot leren. Ik ben ervan overtuigd dat intrinsieke overtuiging tot meer succes leidt en ben er ook van overtuigd dat als het kind niet overtuigd kan worden om een bepaalde vaardigheid te leren, het waarschijnlijk wel overtuigd kan worden een andere vaardigheid aan te leren. Je kan alles op alles zetten op leren lezen, maar als daar de belangstelling in aanleg nog niet voor aanwezig is, maar voor rekenen al wel, dan heb ik liever dat eerst voor rekenen gekozen wordt. Ik ben er namelijk van overtuigd dat de interesse voor taal dan nog wel zal volgen, dan wel dat het verantwoordelijkheidsgevoel van het kind zal toenemen (met hulp van de docent) dat dit uiteindelijk wel een prioriteit wordt.

Naast leren op het moment dat het kind past vind ik dus ook mede regie leggen bij het kind van belang. Betekend dat dat ze maar prinsjes of prinsesjes zijn die continu nee mogen zeggen? Nee! (hahaha) Nee, dat betekent het zeker niet. Eigenlijk vraag ik meer van de kinderen dan er gevraagd wordt bij regulier klassikaal onderwijs: ze moeten zelf (leren) om verantwoordelijkheid (te) nemen.

Ik wil namelijk dat mijn kinderen opgroeien tot verantwoordelijke volwassenen die zelf actief het heft in eigen hand nemen om keuzes te maken die goed voor hen zijn en goed voor hun omgeving zijn. Ik wil dat ze leren om te onderhandelen, dat ze leren om na te denken over planningen, dat ze leren na te denken wat goed voor hen is, dat ze leren om strategieën te ontwikkelen. En bovenal wil ik ze leren om dat alles met respect te doen en zoveel mogelijk in overleg. Hoe kan ik ze dan met goed fatsoen naar een school sturen waarbij met stickers, straffen en vastomlijnde taakjes doelstellingen worden geformuleerd en leren niet centraal staat, maar het halen van toetsen centraal staat.

Ik wil geen volwassene groot brengen die precies doet wat hij moet doen volgens zijn omgeving, ik wil een volwassene groot brengen die staat voor wie hij is. En aangezien de school daar een rol in heeft, ben ik nu aan het zoeken naar die school, waarbij ik het gevoel heb dat dat aansluit bij mijn visie en gedachten. Hopelijk kunnen we elkaar daar dan in versterken en helpen, want dat ik daar als ouder ook een rol en verantwoordelijkheid in draag ben ik me meer dan bewust van!

Ik zoek nog even verder ....