Richting geven

Het nieuwe jaar nadert, voor mij altijd een mooi moment om terug te blikken op het bijna voorbije jaar. Even tot bezinning komen en te bepalen of ik goed op weg bent of dat er bijsturing nodig is. Ik doe niet aan goede voornemens. Wel doe ik aan plannen en richting geven. Goede voornemens voelen voor mij als “ik doe een lucky shot en ga het toch niet doen”, terwijl plannen en organiseren voor mij voelt als bewust richting geven, evalueren en aan de gang gaan. Tamelijk doelgericht en zakelijk, terwijl de doelstellingen overigens wel heel leuk kunnen zijn.Een aantal jaar geleden heb ik voor mezelf besloten hoe ik in het leven wil staan. Dat klinkt zwaar, maar zo voelt het niet. Sterker nog: ik vind het lekker want het geeft me richting.

Mijn devies is:
Een leuk mens zijn voor mezelf en mijn omgeving.
Gericht blijven op ontwikkeling van mezelf en mijn omgeving.

Oftewel evenwicht! Evenwicht tussen de belangen van mij en de belangen van een ander. Ik mag vinden dat ik met middelpunt van het universum ben en dat iedereen op mij gericht dient te zijn. Ja, ja, ja dat mag ik beslist denken van mezelf. En alleen dat ik dat mag en dat ik dat bewust van mezelf mag, kan echt heerlijk voelen. Alleen … en hier komt dat evenwicht om de hoek kijken …. de ander mag dit ook van zichzelf vinden en ervaren. En ergens moeten we dus – dat is mijn manier van denken - een manier vinden waarop we beiden tot ons recht komen. Of niet, dat kan natuurlijk ook…

Eén zo’n devies en dan al meteen zo’n duidelijk uitgangspunt dat zich voor mij ook heel eenvoudig laat vertalen hoe ik in mijn relaties wil staan: Ik houd mijn normen en waarden en ik in de gaten en toets regelmatig of jij dat zelf ook doet. Zo makkelijk kan het zijn.

Maar het gaat verder. Een leuk mens voor mezelf zijn betekent ook goed voor mezelf zorgen. Een leuk mens zijn voor mijn omgeving, zegt ook iets over goed voor mijn omgeving zorgen. En zo komt er alweer meer richting. Er zijn allemaal manieren te bedenken hoe ik goed voor mezelf kan zorgen en ook hoe dit in balans kan zijn met de mensen, dieren, planten en wereld om mij heen. En zo stapje voor stapje heeft die ene zin, dat ene motto wat bij mij past, voor mij heel veel betekenis.

Ontwikkelingsgerichtheid is iets wat er van vroeger al in zat. Nu is mijn overtuiging dat is de meeste mensen een natuurlijk leergierigheid hebben, maar het is bij mij wel een terugkerend thema dat gewoon hoort bij wie ik ben. Als er iets is wat ik heb geleerd is het wel dat de bril waarmee ik naar een situatie kijk, maakt hoe ik die situatie beoordeel en hoe ik met die situatie kan omgaan. Door met verschillende brillen naar mensen en situaties te kijken kom je tot meerdere lagen, voel je in meerdere lagen, moet je gevoelens uit de ene laag loslaten om de andere laag te kunnen ervaren en ben je in ontwikkeling. Door te kijken, observeren, te wikken, te wegen, te onderzoeken en experimenteren, door jezelf toe te staan (wees een leuk mens voor jezelf!) fouten te maken, leer ik onwijs veel en ben ik in ontwikkeling. Vaak te langzaam naar mijn zin. Ambitie – wat een relatie heeft met ontwikkelingsgerichtheid heeft – kan ook de wens tot snelheid bij zich dragen, terwijl de echte ontwikkeling soms gewoon tijd nodig heeft om te beklijven.

Het nieuwe jaar nadert, voor mij een mooi moment om terug te blikken, na te gaan of ik geleefd heb naar mijn devies, of er doelen moeten worden (bij)gesteld, te plannen en richting te geven. Een volgende keer wil ik wel delen hoe ik terugkijk op 2012, wat het me gebracht heeft, wat ik (denk) gebracht te hebben en wellicht ook een vooruitblik, vol goede intenties, voor het komende jaar.

We leven in een mooie wereld, althans wel volgens de bril die ik nu op heb.

Wat geeft jou richting?