Kleertjesoverschot ...

De afgelopen weken heeft onze zolder een transformatie ondergaan. Van een redelijk nette en overzichtelijke zolder, naar een zolder met meerdere grote stapels. Twee grote stapels nog te strijken was. Enkele wasmanden, gesorteerd op kleur en materiaal, vol met vieze was. Diverse stapeltjes met was die al gestreken en gevouwen was maar nog niet in de kast was gedaan. En dan ook nog eens diverse stapels met kinderkleding in verschillende maten die we hebben gekregen voor onze twee ukkies. Het was echt een grote bende en de weerzin om er iets aan te doen groeide, net zoals de onrust die het gaf groeide. Ik heb dan dat ik me steeds onrustiger voel en ook al zie ik de troep niet als ik ergens anders in huis ben, ik weet dat die bende er is en dat zit me dan niet lekker.

Gisteren was het de druppel en ben ik samen met mijn man orde gaan schapen in de chaos. We hebben ons meisje, weinig pedagogisch, op het logeerbed gezet met de iPad om filmpjes te kijken. We hebben wat was aan de kant geschoven en ons jongetje op een boxkleed gezet en zijn van start gegaan met opruimen. Eerst begonnen met alle gestreken en gevouwen spullen in de kasten te doen. Vervolgens de stapel met kinderkleertjes die nog gestreken moesten worden naar beneden verplaatst om te strijken. De waslijnen leeggehaald, direct de handdoeken naar de badkamer, de schone luiertjes in de luiermand, de keukendoeken opgevouwen en in het keukenkastje gedaan, etc, etc. Natuurlijk ook weer de nodige wasjes gedraaid en opgehangen en het overgrote deel van de kinderkleertjes gestreken en gevouwen. Vanavond het vervolg. Het ziet er nu alweer een stuk netter uit, maar we zijn er nog niet.

Mij zijn wel een paar dingen duidelijk geworden:

-          We hebben teveel kleding voor de kinderen. Oorzaak ik krijg echt absurd veel kleding. Ik moet daar selectiever in worden door direct uit te zoeken wat me leuk lijkt voor de kinderen en dan weer door te schuiven of terug te geven.

-          Wanneer we alles strijken en vouwen direct de was in de kasten doen. Diverse nette stapels gestreken was gewoon op zolder resulteren uiteindelijk in chaos.

-          De was die niet gestreken hoeft te worden direct vouwen en opruimen.

-          Iets vaker strijken.

Het is natuurlijk geweldig dat we zoveel kleertjes krijgen. Het is duurzaam. Het is handig. Het is mooie kleding en het is goed voor de portemonnee. Alleen de hoeveelheden die beginnen tegen te staan. En tsja hoe zeg je dat zonder ondankbaar over te komen? Het is zo ontzettend goed bedoeld. Ik vind dat wel echt een dilemma. Ik ben van plan om alle te kleine kinderkleertjes uit te zoeken en te sorteren. Alle te kleine meisjeskleding wil ik eerst verdelen in gekregen of gekocht. Hetgeen ik zelf gekocht heb wil ik verkopen. Hetgeen ik gekregen heb, ga ik denk ik maar overleggen met de gever wat ik ermee zal doen. De neutrale en/of jongenskleding bewaar ik want die kan ons jongetje nog aan. En de dozen met te grote kleding ga ik sorteren op wat ik denk dat we echt gaan gebruiken en de rest moet ik dan ook over praten met de gever. Zie nu al tegen dat gesprek op. Heb een goede relatie met die persoon en ik weet dat het ontzettend goed bedoeld is. Tegelijkertijd geeft ze ook wel aan dat het haar zo goed uitkomt “het ruimt zo lekker op!” zoals ze zelf zegt. Maar mijn huis loopt vol….

Het voelt wel goed om er nu mee aan de slag te gaan en ook door te zetten en de rest te gaan sorteren, te verkopen. Het gesprek zelf lijkt me niet prettig, maar de duidelijkheid straks wel. Kortom, goede actie dus. Als iemand nog tips heeft hoe dat gesprek slim in te steken??

En zo wordt mijn huis weer een stukje leger. Heerlijk. Op deze manier niet 10 dingen per week. Maar hopelijk stapels kleertjes per week. Geen stapels met plastic bakken vol met kleertjes meer ….

Heb jij ook dat “troep” je energie opvreet?