woensdag 6 februari 2013

Hoe ik afviel ... de start

Een paar jaar geleden ben ik flink afgevallen. Ik droeg een ruime maat 46 en tegenwoordig draag ik maatje 36. Jaren lang zat ik te tobben met mijn gewicht en opeens heb ik besloten het roer om te gooien. Jaren lang had ik de handdoek in de ring gegooid en deed ik geen afvalpogingen. Motief was dat ik wist dat ik niet succesvol was. Het afvallen op zich lukte wel, maar het op gewicht blijven daarna lukte niet, met als gevolg dat ik me tamelijk mislukt voelde. Tot een paar jaar terug. Onze kleine meid woonde inmiddels een half jaartje bij ons en kon beginnen aan bijvoeding. Ik - als dikke pleegmoeder - maakte me zorgen dat ik kleine meid verkeerde eetgewoontes zou aanleren en dat ze daardoor (door nurture not nature) ook overgewicht zou gaan ontwikkelen. Ik verdiepte me dus in goede en gezonde voeding en voedingsgewoontes voor kleine meid.

Nog weer wat later at zij heel gezond, gevarieerd, niets van een pakje of zakje. Heerlijk! En wij ... wij aten (dat vind ik tegenwoordig althans) troep. En hoewel kleine meid gezonde voeding at maakte ik me zorgen, want hoe kon ik het verkopen dat alleen zij gezond at en hoe gingen we dat doen als ze groter werd. Het antwoord was simpel: om haar gezonde eetgewoontes aan te leren, moesten we dat onszelf ook aanleren. Het moest een gewoonte worden.

Maar dan? Wat is gezond? Daar heb ik aardig over zitten piekeren. Een vrouw die ik had leren kennen als iemand met buitengewoon veel kennis over voeding en gezondheid wist mij te prikkelen door kritische vragen te stellen en informatie te delen. Zo vroeg zij een keer wat volgens mij het verschil was tussen ontbijtkoek en gewone koek qua voedingswaarde en gezondheid en gaf daarbij aan dat zij het niet zag. Via het magazine kiind (een geweldig magazine trouwens, een echte aanradenr!) vond ik een link naar het boek van Michael Pollan (Een pleidooi voor echt eten, manifest van een eter) dat ik al snel kocht en in 1 ruk uitlas en ook het boek Homo Energeticus, van Dr. Peter Aelbrecht las ik vol interesse uit. Beide boeken vind ik echte aanraders. Het zijn totaal geen dieetboeken, maar hebben mijn kijk op voeding revolutionair veranderd. Ik ben tot inzichten gekomen die ik daarvoor gewoon niet had en sindsdien heb ik een aantal voedingsprincipes die me hebben geholpen om gezonder te worden, af te vallen en op gewicht te blijven. En dat niet meer doordat ik me aan een dieet houd en me moet motiveren om dusdanige voedingsstoffen in te nemen opdat ik maar op gewicht blijf, maar door me aan voedingsregels te houden die volgens mij goed zijn en zorgen dat ik me gezond en fit voel. Dit laatste maakt voor mij zo'n verschil. Eerst was het afzien, nu is het goed voor mezelf zorgen. En stapje bij stapje paste ik mijn patroon aan en opeens vlogen de kilo's er af, voelde ik me steeds fitter en ontdekte is dat dit voor mij de sleutel was.

Dus ... mijn advies ... ga je verdiepen in voeding en gezondheid. Stop met afvallen. Stop met diëten. Neem kennis tot je wat gezonde voeding is voor je lichaam en ontdek hoe jouw lichaam reageert op voeding. De twee genoemde boeken zijn erg goed en daarnaast is het blog van de Groene Vrouw leuk en erg informatief om te lezen.

Andere interessante websites zijn die van Eetgoedvoeljegoed, als je geen bezwaar tegen Engels en vaktermen hebt is het blog van Chris Kresser ook machtig interessant en je vindt natuurlijk een schat aan informatie op natuurdietisten. Kortom een boel informatie is vrij eenvoudig en toegankelijk te vinden.

Mij heeft het veel gebracht! 


3 opmerkingen:

  1. Weten wat je eet scheelt al zoveel. Hier zijn we vanwege dat "gezonde gedoe" over gegaan op biologisch en wat me opvalt is dat je automatisch minder eet. Niet omdat het biologisch is en duur is ( nou ja ook wel een beetje), maar omdat er minder zooi in zit. Met de kentekening dat er in supermarkten toch best wel wat biologische "zooi" wordt verkocht.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inspirerend verhaal! Het lijkt wel een beetje op dat van mij. Alleen droeg ik maximaal maat 42 en heb ik maat 36 (nog) niet bereikt. Ik at wel ook lange tijd zooi, terwijl ik ook wel dacht goed bezig te zijn en was bang om de 'probleemdingetjes' die ik met eten heb door te geven aan mijn zoontje. Hij eet al vanaf zijn eerste hap supergezond, hij is nu net 1 jaar. Voor mijzelf duurde het wat langer om op 'echt eten' over te gaan, maar sinds het begin van dit jaar ben ik helemaal aan het genieten van echt eten. Ik voel me supergoed, ben niet 'aan het lijnen' of 'op dieet', maar gewoon goed voor mezelf aan het zorgen en aan het genieten van eten. Er is ondertussen vijf kilo af, maat 36 lijkt niet echt realistisch dat heb ik namelijk nog nooit aan gekund. Maar ach, we zullen zien wat de toekomst gaat brengen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wie weet. Voor mij leek het ook niet realistisch dacht ik ... en toch is het er nu al ruim twee jaar blijvend allemaal af. Maar ... of het nou wel of niet tot maatje 36 leidt, meest belangrijke is dat je goed voor jezelf zorgt. Dat is goed voor je lijf, je emoties en hele staat van doen.

    BeantwoordenVerwijderen